Psychoterapia dorosłych

Psychoterapia jest metodą leczenia problemów psychologicznych opartą na rozmowie z terapeutą. Przedmiotem rozmowy są myśli, uczucia, wspomnienia, obrazy ważnych osób, sny, do których odnosi się terapeuta. Celem takiej rozmowy jest uzyskanie nowej perspektywy widzenia siebie i swoich trudności oraz zrozumienia przyczyn problemów oraz mechanizmów utrudniających kontakty interpersonalne oraz blokujących rozwój osobisty. W procesie terapeutycznym dokonują się zmiany tych mechanizmów, dzięki czemu relacje z innymi stają się bardziej satysfakcjonujące, zwiększa się również poczucie własnej wartości, lepsze zrozumienie siebie pozwala uzyskać większy wpływ na swoje życie. Terapia skierowana jest do osób, które dostrzegają u siebie następujące problemy:

• objawy depresyjne polegające na obniżonym nastroju, znacznym spadku aktywności, poczuciu bycia nieszczęśliwym, poczuciu braku sensu życia
• symptomy lękowe, w tym – lęk przed bliskością, trwałymi związkami
• objawy nerwicowe (bezsenność, wzmożone napięcie emocjonalne)
• zaburzenia jedzenia (np. anoreksja, bulimia, problemy z wagą)
• brak satysfakcji z życia o niejasnej przyczynie, niemożność czerpania przyjemności z życia, poczucie pustki
• trudności związane z sytuacją kryzysową, taką jak na przykład rozstanie z partnerem, choroba, śmierć bliskiej osoby, sytuacja niepełnosprawności swojej lub bliskiej osoby, czy inna trudna zmiana w życiu
• powtarzające się, destrukcyjne schematy w relacjach z innymi i związkach partnerskich, które w konsekwencji prowadzą do poczucia samotności, braku satysfakcji w relacjach
• problemy z kończeniem rozpoczętych spraw, częste zmiany pracy, porzucanie studiów itp.
• objawy somatyczne o niejasnej przyczynie
• nieadekwatnie niska samoocena, problemy w relacji ze sobą
• trudności w radzeniu sobie z emocjami i trudnymi stanami psychicznymi

Psychoterapia poprzedzona jest kilkoma spotkaniami konsultacyjnymi ( zazwyczaj 3 spotkania). Spotkania konsultacyjne służą wstępnemu przyjrzeniu się zgłaszanym trudnościom oraz podjęciu decyzji odnośnie terapii. Podczas spotkań konsultacyjnych omawia się zasady terapii i określa kontrakt czyli ustną umowę dotycząca kwestii merytorycznych (na czym będzie polegać terapia i czemu ma służyć) oraz organizacyjnych ( określenie terminu sesji, częstotliwości spotkań). Psychoterapia indywidualna dorosłych odbywa się zazwyczaj raz w tygodniu i trwa 50 min.

Psychoterapia młodzieży

Okres dojrzewania to czas, kiedy młody człowiek zaczyna zastanawiać się nad sobą i swoim miejscem w świecie dorosłych. Powoli kształtuje własne „ja”, a droga do wykreowania dojrzałej tożsamości bywa najeżona problemami. Najczęściej pojawiającymi się trudnościami w tym okresie są: depresje, fobie, nerwice, zaburzenia odżywiania, nieśmiałość, trudności w relacjach interpersonalnych czy uzależnienia. Bardzo często problemy, które pojawiają się w okresie dojrzewania są dotkliwie odczuwane przez młodzież i mogą utrudnić dalszy rozwój. W takich sytuacjach ważne jest wsparcie psychologiczne, które pozwala na zrozumienie podłoża kłopotów i konfliktów co daje większą szanse na prawidłowy rozwój oraz budowanie satysfakcjonujących relacji z rodziną oraz rówieśnikami.

• dokuczają im poważne trudności szkolne
• wykazują obniżony nastrój, depresje
• mają trudności w zaakcentowaniu siebie, wykazują niskie poczucie własnej wartości
• są nadmiernie nieśmiałe i wycofane lub przeciwnie bardzo agresywne
• nie radzą sobie z emocjami
• mają problemy w relacjach z rówieśnikami
• wykazują problemy na tle nerwicowym, stresowym
• często chorują lub mają alergie
• boją się chodzić do szkoły, uciekają z domu, biją się z kolegami
• cierpią na zaburzenia jedzenia: anoreksja, bulimia
• sięgają po narkotyki i alkohol
• ciągłe się czegoś lękają np.: szkoły, nauczycieli, rówieśników
• wykazują zaburzenia nerwicowe, osobowościowe
• wykazują zaburzenia rozwoju emocjonalnego i społecznego

W ramach swojej pracy w gabinecie psychoterapii oferuję młodzieży psychoterapię indywidualną. Psychoterapia indywidualna poprzedzona jest konsultacją oraz wstępną diagnozą. Na pierwszą konsultacje osoby pomiędzy 12 a 18 rokiem życia zapraszam z rodzicami lub z jednym z rodziców. Drugie spotkanie odbywa się tylko z rodzicami. Polega na zebraniu ważnych informacji na temat funkcjonowania rodziny oraz na omówieniu przebiegu pomocy dziecku. Następne spotkania odbywają się już tylko z nastolatkiem bez obecności rodziców, ich celem jest poznanie historii życia, najważniejszych relacji nastolatka, ważnych dla niego spraw, zgłaszanych trudności i problemów. Na tym etapie zostają ustalone zasady współpracy oraz ustalone cele terapii. Psychoterapia objęta jest tajemnicą zawodową, a terapeuta pracuje zgodnie z zasadami etyki zawodu psychologa zgodnie z ustawą Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Indywidualne sesje terapeutyczne odbywają się raz w tygodniu i trwają 50 minut. Często młodzież mająca trudności odmawia współpracy z psychoterapeutą. Dla rodziców borykających się z różnorodnymi problemami wychowawczymi proponujemy konsultacje i porady psychologiczne, które pomogą w lepszym zrozumieniu dorastających dzieci, pozwolą na zastosowanie efektywnych metod wychowawczych. W takich sytuacjach konsultacje psychologiczne pomagają rodzicom w podejmowaniu konstruktywnych działań, które mogą zmniejszyć trudności i kłopoty ich dzieci.

Wsparcie rodziców

Wsparcie dla rodziców to forma pomocy skierowana do rodziców, którzy wypróbowali znane metody wychowawcze i widzą, że nie odnoszą one zamierzonego rezultatu. W takich sytuacjach pojawiają się liczne trudności oraz poczucie bezradności w stosunku do swojego dziecka. Bycie rodzicem wiąże się z przezywaniem różnorodnych emocji- od radości, ciekowości, dumy do smutku, złości a nawet całkowitej bezradności i bezsilności. Rodzice bardzo często borykają się z bardzo bolesnymi przeżyciami i myślami. Spotkanie z terapeutą daje możliwość wspólnego dotarcia do przyczyn występujących trudności oraz wypracowania nowych sposobów budowania relacji z dzieckiem.
Zapraszam rodziców, którzy:

• mają trudności w budowaniu relacji z dzieckiem- np. stałe konflikty
• czują się bezradni wobec trudności dziecka
• mają problemy natury wychowawczej
• borykają się z trudnymi emocjami wobec dziecka- brak akceptacji, złością, niechęcią, niecierpliwością
• mają trudności w radzeniu sobie z negatywnymi emocjami oraz zachowaniem dziecka
• mają dużą niepewność w byciu rodzicem
• są nadopiekuńczy wobec dzieci